Drugi maj: Drugi maj 1992. godine ostao je zapisan kao dan otpora, hrabrosti i odlučnosti – dan kada je odbranjeno Sarajevo, ali i potvrđena odlučnost naroda Bosne i Hercegovine da brani svoju nezavisnost.
Tog dana, bivša JNA i srpske paravojne snage pokrenule su veliki napad na Sarajevo s ciljem zauzimanja zgrade Predsjedništva BiH i fizičke eliminacije državnog rukovodstva. Grad je odzvanjao od pucnjave, granata i eksplozija – bilo je jasno da je u toku prva velika bitka za glavni grad.
Dok se predsjednik Alija Izetbegović vraćao iz Lisabona, zarobljen je na sarajevskom aerodromu i odveden u Lukavicu. Slučajni slušatelji tada su putem radija čuli dramatičan razgovor:
Ejup Ganić: “Zašto ti ne dođeš u Predsjedništvo?”
Alija Izetbegović: “Zato što mi ne daju da dođem.”
Uprkos haosu, mladi i neiskusni pripadnici Teritorijalne odbrane Republike BiH uspjeli su ono što se činilo nemogućim – zaustaviti agresora, odbraniti institucije države i spriječiti pad Sarajeva.
Tog istog dana zapaljena je i izgorjela zgrada Pošte, a hiljade stanovnika ostalo je bez telefonskih veza. Sarajevo je prvi put od Drugog svjetskog rata čulo zračnu sirenu.
Iako grad tada nije pao, postalo je jasno da je Sarajevo pod opsadom. Bio je to početak duge i krvave borbe, ali i trenutak kada je BiH pokazala nepokolebljivu volju da opstane.